سمیه‌سادات شفیعی معتقد است؛ با بررسی گفتمانی که در پس تاسیس مدارس دخترانه و مطبوعات زنان بود، به این نتیجه رسیدیم که زنان فعال در اجتماع برای ارتقای زنان می‌کوشیدند و به دنبال این بودند سهم مستقلی از حیات اجتماعی روزگار خودشان بگیرند و از هویت مستقلی برخودار باشند.
الهام ملک‌زاده می‌گوید: زنان به عنوان بخش نادیده جامعه، سوژه مطلوب تحقیقات به شمار نمی‌رفتند و همچنان فضای پژوهش‌های تاریخی فضایی مردانه است که در این شرایط نوشتن از زنان و حضور ایشان در تاریخ، انتظاری دور از ذهن به شمار می‌رود. چیزی که هنوز نیز حاکم است و اقبالی نسبت به این بخش از تحقیقات تاریخی به صورت امری علمی و جاافتاده دیده نمی‌شود.
نگاه زنانه به اتفاقات تاریخی، اجتماعی و سیاسی در مکتوبات آنها راهگشای بررسی روزمره زنان با ساختار جامعه قاجار است که با نگاهی به آثار نوشته شده به‌دست زنان می‌تواند ماده اولیه پژوهش‌های حوزه تاریخ باشد.
عباسعلی غفاری، استاد تاریخ دوره صفویه معتقد است در رابطه با تاریخ‌نگاری زنان، گویی اصلا زنان وجود ندارند و سیر تاریخ در رهگذر پادشاهان و مردان است. برای همین از زنان کمتر گزارش داریم و مطلب کمتری پیدا می‌کنیم اما این به معنای آن نیست که در منابع مطلبی درباره زنان پیدا نمی‌شود.
صفورا برومند می‌گوید: غیبت زنان در متون تاریخی، در سپهر نشانه‌ای که این آثار تولید شده‌اند، امری عادی بوده است؛ اما توجه به این نکته ضروری است که در آثار مکتوبی که در ساختار تاریخ‌نگاری «مذکر» تولید شده‌اند نیز می‌توان نشانی از ثبت تاریخ زنان یافت.
محسن مدیرشانه‌چی، استاد علوم سیاسی و پژوهشگر معتقد است: زنان در تحولات تاریخ معاصر چه در عصر قاجار چه در عصر پهلوی اول و دوم کم و بیش حضور داشتند، اما طبعا در عصر قاجار و عصر پهلوی اول بیشتر زنان فعال از طبقات مرفه بودند، طبقاتی که امکان تحصیل داشتند اما طبقه متوسط یا پایین طبعا نقش کمتری را ایفا کردند. در دوره پهلوی دوم که گسترش مدارس و دانشگاه‌ها شکل جدی به خودش گرفت، به طبع شمار زیادی از زنان تحصیل‌کرده که می‌توانستند در تحولات سیاسی و اجتماعی نقش بیشتری ایفا کنند، افزایش یافت و همین تحصیل در دانشگاه پای آنها را به فعالیت‌های سیاسی باز کرد.
محمدحسین خسروپناه می‌گوید: آنچه در مطالعات تاریخ‌نگاری زنان بیشتر به آن توجه می‌شود، وضعیت زنان در سال‌های پایانی دوره قاجار است! چرا این دوره آن‌قدر مورد توجه پژوهشگران و تاریخ‌نگاران است؟ به این دلیل که راه همواری است و قبلا دیگران با پژوهش‌های خودشان جنبه‌های مختلف وضعیت زنان را بررسی کردند؛ هر چند هنوز جنبه‌هایی وجود دارد که می‌توان بر آن دست گذاشت که چندان دیده نشده است.
سهیلا ترابی‌فارسانی می‌گوید: امروز پژوهش‌های تاریخی درباره زنان در حال تکرار است و برای برون‌رفت از این روند باید مقداری روش‌شناسی جدید استفاده شود و به سمت طبقه متوسط و فرودست و آن بخش‌هایی رفت که کمتر به آنها توجه شده است و در مسیر تاریخ‌نگاری نادیده گرفته شدند.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید